Ik ken tientallen verhalen van gebroken mensen, ik zie mensen die gecrasht zijn in de religie, terwijl ze op zoek waren naar God. Ik ken mensen die zo moe zijn en geestelijk gekneusd, dat ze het helemaal hebben opgegeven. En ik was 1 van hen.
Mensen die vertrekken of worden verzocht de kerk te verlaten, verliezen veel meer dan een plek om op zondagmorgen naar toe te gaan. Ze verliezen vrienden, familieleden, sociale status of gevoel van eigenwaarde. Ze verliezen hun God, hun zekerheid, hun identiteit en alles wat erbij hoort om je goed te voelen als mens.
De afkorting heb ik van internet, maar het gevoel herken ik. Nog altijd durf ik niet naar kleine zaaltjes waar een spreker de anderen de les leest. Als ik ga, zit ik bij de deur en verdwijn ik zo snel mogelijk. Maar ik ga liever niet.
Een paar jaar geleden dacht ik nog dat God van me vroeg om dan tenminste een gemeente te kiezen om naar toe te gaan. Nu weet ik beter dat Hij dat niet van me vraagt. Hij vraagt eigenlijk helemaal niets van me, want Hij heeft me overtuigt van Zijn grote liefde voor mij en voor alle mensen. Ik leef uit Zijn genade en dat is genoeg.
Achteraf gezien heeft Hij me al in de kerken beschermd. Hij was er altijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten