Het kan ook zijn dat ik het anders moet verwoorden: er is soms wel veel geloof, maar dat verstarde en verhardde, omdat de liefde verdween. Zonder liefde wordt geloof fanatiek en dat drijft mensen uit elkaar. En zonder liefde kan God niet werken, want de liefde komt uit God. Als ik God heb leren kennen als de Schepper van alles, weet dat Hij mij liefheeft, dan geldt dat niet alleen voor mij, maar ook voor de ander. Ik moet dus leren de ander te accepteren zoals hij is en zoals hij denkt. Want waar haal ik het recht vandaan om mijn mening beter en bijbelser te vinden dan de mening van de ander. Dat is best moeilijk, want ik ben soms erg overtuigd van mijn eigen mening. Toch is het intyeressant om er achter te komen waarom de ander tot een andere mening komt.
Maar de meeste christenen vinden dat helemaal niet interessant. Als je bijvoorbeeld naar een gemeente gaat met de instelling dat de doop met water (onderdompeling) de enige ware doop is dan kun je het vergeten om er ooit lid van te kunnen worden.
Daar kom ik op een andere traditie: lid worden van een gemeente, hoe (on)bijbels is dat eigenlijk? Word je niet automatisch lid van de gemeente, het Lichaam van Christus, als je tot geloof komt? Wie durft mij dan andere voorwaarden te stellen?
In een van mijn artikelen probeer ik duidelijk te maken dat ik er achter ben gekomen dat de waterdoop voortkomt uit de Joodse traditie en dat er in de brieven van Paulus niets over wordt geleerd.
Ik wil me niet laten dopen (link) Nu is het hebben van deze mening gevaarlijk, want naar zoiets hoeft men niet te luisteren, want het wordt bij voorbaat als ketterij gezien. Ik heb dan ook nog niet meegemaakt dat er op een serieuze manier naar me geluisterd is.
Blijf je deze mening houden, dan gaat men je negeren en vernederen: jij bent er dus nog niet aan toe, ik zal voor je bidden. Misschien opent de Heer je ogen.
Is er iets ergers dan dit te moeten horen? Waarom moet ik een baptistisch ingestelde christen wel serieus nemen of een kinderdoper? Omdat ze mijn broeders en zusters zijn en lid zijn van het Lichaam van Christus. En daarom zou het fijn zijn als men mij als niet-doper ook eens serieus nam. Ook ik ben er door bijbelstudie en bidden achter gekomen dat je gedoopt wordt in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest op het moment dat je tot geloof komt. Daar komt geen water aan te pas.
En niet alleen serieus nemen, maar ook aanvaarden in Christus. Mijn visie hierop is niet beter dan die van de ander, maar zeker ook niet minder.
Misschien vind je dat ik het wiel opnieuw aan het uitvinden ben, want over theologie is immers alles al gezegd? Dan is dan maar zo.
