Sinds ik op Facebook zit (?) heb ik vrienden toegevoegd. Vrienden die ik ken en veel contact mee heb, maar ook vrienden die ik helemaal niet ken. Ik heb dan op de Facebooksite van anderen iets leuks gelezen van die persoon of een aantal leuke reacties gezien. En dacht: dat is een interessant persoon. Ook heb ik al veel familieleden omtdekt die ik al jaren niet meer gezien heb. Dat heeft even wat voeten in de aarde gehad, want ik had ineens zo'n 10 familieleden een vriendschapsverzoek toegestuurd. En dat schijnt voor Facebook niet te kunnen. Ik kreeg de waarschuwing dat ik geen mensen mocht toevoegen die ik niet kende. De oplossing was natuurlijk om er elke dag eentje toe te voegen.
Ook kun je ontvriend worden en zelf ontvrienden. Je kunt zelfs een persoon blokkeren, zodat het voor de ander lijkt alsof je geen Facebooksite hebt.
Voor veel tieners is het ontvrienden bijna het einde van de wereld, van hun wereld.
Ik moest denken aan Jezus en het feit dat Hij de discipelen zijn vrienden noemde. Om bij het Facebookwoord te blijven: Jezus werd regelmatig ontvriend. Er waren heel wat mensen die Hem voorgoed uit hun leven wilde hebben, die Hem het liefst wilden blokkeren.
De bijbel zegt dat ieder mens vijandig was tegenover God en daardoor ook tegenover Zijn zoon Jezus. De mensen dachten Hem volledig te kunnen blokkeren, waardoor Hij uit hun leven zou verdwijnen. Maar God liet Jezus opstaan uit de dood, waardoor ieder mens met hem verzoend is. God rekent de mens de dood van Zijn zoon niet aan, maar verzoent de wereld met Zich: Het is God die door Christus de wereld met zich heeft verzoend: hij heeft de wereld haar overtredingen niet aangerekend. (2 Korinthe 5 vers 19)
God zoekt je tot Hij je gevonden heeft, Hij heeft je al toegevoegd en zal niemand ontvrienden.
