Kerkgebouwen en gemeente-zijn

Wat is gemeente zijn?

Als je mensen vraagt naar hun ervaringen met de kerk krijg je veel verschillende antwoorden.

Hoewel in Nederland veel mensen niet (meer) naar de kerk gaan hebben ze er wel een menig over. Die mening is meestal niet zo positief.

 Ervaringen van mensen met de kerk(mensen)

Veel mensen hebben slechte ervaringen met de kerk of met de mensen, die de kerk vertegenwoordigen. Veel christenen zijn afgehaakt. Veel van deze ervaringen zijn:

• Veroordelend
• Opdringerig
• Oneerlijk
• Geen aandacht voor anderen
• Vol huichelaars

Dit zijn veel negatieve ervaringen en gelovig zijn  zou je leven ernstig beperken. De meeste oordelen zijn gemaakt door mensen, die alleen naar de kerken in hun omgeving en in deze tijd kijken. Dat is wel veelzeggend. Kennelijk zijn christenen erg snel in het veroordelen van anderen, het benoemen van wat wel en niet mag, vooral naar de ander toe. Men bepaalt dat je naar de kerk moet, in sommige gemeentes zelfs twee keer per zondag.

Veel mensen weten niet, dat de Bijbel het helemaal niet heeft over kerken of gebouwen of 1 of 2 keer naar de kerk gaan. Ook kent de Bijbel geen dominees, pastoors of koorknapen. Waar ging het eigenlijk om in de Bijbel? Wat is de bedoeling van als je christen wordt?

Wat zegt de Bijbel over christenen en gemeente-zijn?

Als je de Bijbel leest en dat vergelijkt met de praktijk van alle dag, dan merk je dat er grote verschillen zijn. Waarom is de Bijbelse praktijk zo heel anders dan wat wij gewend zijn en nog normaal vinden ook? Ga eens kijken wat de eerste gemeente was, wat ze deden en hoe ze met elkaar, maar vooral ook met de mensen in nood om gingen.

 Handelingen 2 vers 43 - 47: 43 De vele tekenen en wonderen die de apostelen verrichtten, vervulden iedereen met ontzag. 44 Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. 45 Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden. 46 Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. 47 Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden. Als ik dit lees, dan krijg ik een heel ander beeld van gemeente-zijn en ook hoe christenen met elkaar om horen te gaan. De eerste christenen:

• Ze waren toegewijd aan Gods Woord, ze hadden veel contact met elkaar, om samen te eten en te bidden
• Ze waren vol ontzag voor God
• Ze hadden alles gemeenschappelijk
• De mensen verkochten vrijwillig hun bezittingen en hielpen mensen in nood
• Ze ontmoeten elkaar dagelijks
• Ze aten thuis bij elkaar
• Ze prezen God voor alles
• Ze stonden goed bekend bij de mensen

Dat is nogal wat anders dan koude kerkgebouwen en in banken zitten wekelijks en elkaar niet eens bij de naam kennen. Zingen en luisteren naar 1 persoon, die jaren geleerd heeft om dit te mogen doen. In de eerste gemeente was dat anders. Als ze bij elkaar kwamen had iedereen wat: een psalm of een lied, iets te zeggen over zijn geloof, een profetie of iets om anderen te bemoedigen. Alles wat gezegd of gezongen werd, gebeurde om elkaar te versterken in het geloof. God gaf hen liefde voor elkaar, om met elkaar mee te kunnen leven, vriendelijkheid, geduld, elkaar kunnen vergeven als er wat was. Dat betekent, dat ze elkaar ook wel eens kwetsten of pijn deden, maar de onderlinge liefde hield hen samen. Ze waren een lichaam en hielden elkaar vast, omdat het Woord van Christus in hen was en ze ernaar leefden.