Zelfbewustzijn en zelfvertrouwen, trots en houden van jezelf.
Deze woorden, hoe belangrijk zijn ze voor een goede ontwikkeling van het kind?
Een kind leert men doorzetten, grenzen te stellente strijden, te delen en voor zijn mening uit te komen.
Ouders laten hun kinderen merken dat ze trots op ze zijn. Maar ook dat er fouten gemaakt mogen worden. Kinderen worden op de arm genomen, getroost, er wordt aan hun behoeften voldaan.
Maar niet in sekten en groepen en sommige gemeenten en kerken. Daar leert men heel wat anders. Daar leert men van jongs afaan de kerk/voorganger/God te gehoorzamen. Zijn mening is niet van belang en men leert al jong zich ondergeschikt te maken aan de leer van de kerk.
Gevoelens zijn slecht en misleiden je.
Eigen wil en mening wordt op subtiele wijze omgebogen naar de wil van de kerk.
Men maakt daarbij gebruik van angst; de duivel is een bijzonder sterk opvoedingsmiddel tegen de rebellie van het kind. Om zo de eigen wil en twijfels te onderdrukken.
Hoe leert men zelfvertrouwen op deze manier?
Hoe gaat je zelfbeeld er uitzien?
Trots zijn is slecht en egoïstisch. Want het dient niet de groep en is dus fout.
Leef je dan voluit of overleef je?
Veel mensen die uit de kerk gaan moeten zich nog zoveel menselijks aanleren, wat anderen tijdens hun kinderleven vanzelf eigen maken.
Voor meer artikelen over kerkverlating en de gevolgen van een dgmatische opvoeding zie:https://dogmavrij.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten