We hebben geleerd in de kerken en groepen dat wij tot niets in staat zijn, dat God alles plant en doet en dat dit moet gebeuren. Daarom trekken de meeste gelovigen zich terug en wachten op wat komen gaat of hopen op een snelle opname, om dit alles niet mee te hoeven maken. Ik word hier erg moedeloos van. Wij lekker naar de hemel en zij die achterblijven in de hel van de gebeurtenissen??? Dat gaat er bij mij niet meer in. Niet dat ik het denk dat we moeten vechten om dit tegen te houden. Ik denk dat de krachten die dit doen buitengewoon sterk zijn, maar de nood bij mensen is zo groot en dat is iets wat mij pijn doet. Al zouden we maar in de bres springen voor de mensen die door deze maatregelen kapot gemaakt worden. Morgen gaan een groot deel van de winkels en horeca open in Duitsland, burgerlijke ongehoorzaamheid, heet dat dan. Maar ze zijn aan hun einde. Jongeren hebben geen perspectief meer, huisartsen schrijven heel veel recepten uit voor rustgevers en slaapmiddelen. Andere zieken worden niet meer geholpen. Dat ze dan dood gaan is voor de regeerders bijvangst. Intussen heeft de Jonge zijn vaccinatiefeestje en sterven er al heel wat na de prik. Ik heb ook al vaker een lijstje met een doemscenario langs zien komen, wil dat meer zien. Maar ik wil ook geen reactie met 3 teksten dat ik nu eindelijk eens op God moet gaan vertrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten