Het verhaal van de verloren zoon heeft me altijd erg geboeid. Of eerlijk gezegd: ik heb me altijd enorm geërgerd aan die jongen. En me geïdentificeerd met de jongen die braaf thuis bleef. Vanzelfsprekend zei ik dat niet tegen iemand, want je moest blij zijn als er iemand tot geloof kwam, ook al was het op zijn sterfbed. Dat was meestal ook de uitleg die ik bij dit verhaal kreeg. Net op tijd gered, zeg maar.
De laatste tijd ben ik studie aan het maken over allerlei Bijbelse woorden en onderwerpen die me zo bekend zijn en bekijk of de uitleg wel in overeenstemming is met wat er staat. Zo ook met dit verhaal. Het staat in de context van de herder die een schaapje kwijt was en het ging zoeken tot hij het gevonden had en de vrouw die een muntstuk kwijt raakte en het zocht tot ze het gevonden had. Lukas 15.
Ik heb altijd gedacht dat het begrip verloren betekende dat het voorgoed niet meer te redden was. Maar als er iets verloren is dan is er dus ook iemand die iets kwijt is: de herder is een schaapje kwijt, de vrouw is een muntstuk kwijt en in het verhaal van de verloren zoon is de vader zijn zoon kwijt. Kun je het zo zeggen dat als een mens verloren is, er ook een Vader is die die mens kwijt is?
De zoon gaat erg ver: eigenlijk verklaart hij zijn vader dood. Want je krijgt normaal gesproken toch pas een erfenis als de persoon dood is. Nu wil hij die erfenis al hebben om te gaan feesten en beesten.
En wat lees ik? Een dramatisch bekeringsverhaal? Nee, helemaal niet. Zelfs een geniaal manipulatief plannetje: de zoon vergaat van de honger en weet waar er eten is: bij zijn vader. Dus bedenkt hij wat hij zal zeggen, zodat zijn vader hem eten gaat geven: iets over zondigen tegen God gaat er altijd in bij die vader. En dat hij voortaan wel zijn knecht wil zijn, want als zoon is hij onwaardig.
En wat doet de vader? De vader staat elke dag op de uitkijk of z'n zoon misschien komt: als hij hem ziet rent hij hem tegemoet, omhelst hem en laat hem niet eens uitspreken. Er komt een feest, want: ik was mijn zoon kwijt en heb hem weer terug.
Tegen de thuis gebleven zoon laat hij merken dat beide zonen hem evenveel waard zijn en er alle reden tot feesten is. Dramatisch voor de zoon die altijd thuis bleef en zich uitsloofde. Wat had hij eigenlijk in gedachte? Dat zijn broer verloren was en niet meer gevonden zou worden, voorgoed zou verdwijnen uit het leven van de brave borst? Waarom ergerde hij zich aan die broer? Waarom ergerde hij zich aan die liefhebbende vader?
Moet ik misschien anders naar de Vader gaan kijken? Anders naar mijn broeders en zusters, naar de mensen in de wereld die de Vader niet (meer) kennen als Vader? Hoe kijkt God naar deze mensen?
Hij is ze verloren. Volgens dit verhaal heeft Hij maar 1 wens: deze mensen terug vinden.
Ezechiël 34 vers 16: 15 Ikzelf zal mijn schapen weiden en ze laten rusten – spreekt God, de HEER. 16 Ik zal naar verdwaalde dieren op zoek gaan, verjaagde dieren terughalen, gewonde dieren verbinden, zieke dieren gezond maken – maar de vette en sterke dieren zal ik doden. Ik zal ze weiden zoals het moet.
Het belangrijkste in de gelijkenis is hoe het begon, het verhaal begint bij twee zonen. De ene keert terug van waar hij vandaan komt (hij bekeerd zich) er staat “en hij kwam tot zichzelve” (17), hij werd zich weer bewust van wie hij was, en toen hij dit zag dacht hij aan zijn Vader en zijn roeping etc., (zie ook het schaap en de penning)
BeantwoordenVerwijderenJe uitgangspunt is een Vader en deze heeft 2 zonen al wordt de eerste bijna niet genoemd, de zoon waar niets mee aan de hand is is een beeld van de farizeeën en Schriftgeleerden en de zoon die de goederen doorbracht is een beeld van de zondaren en tollenaren je kunt hier genoegen mee nemen en dit is dan het verhaal.
Voor deze uitleg is geen gelijkenis nodig, gelijkenissen gaan over de verborgenheden van het Koninkrijk van God (matt 13) dit gaat veel dieper.
Weer die twee zonen, gaan we even naar Joh 10 waar de Heer zegt “ik heb ook nog andere schapen die niet van deze stal zijn” zij zullen allemaal vergaderd worden tot 1 kudde met 1 herder, nu is de vraag wat is die andere stal??
Wat zijn die twee stallen of wie zijn die twee zonen die weer bij elkaar komen, dit kan niet Israël en de gemeente zijn want die delen in geloof dezelfde erfenis, het gaat hier over Israël 2 zonen van 1 en dezelfde Vader, Israël en Juda of 2 en 10 stammen. De 10 stammen komen als laatste tot stand vroeg zijn deel en verdween, de 10 stammen zijn het jongste rijk, het koningschap komt uit Juda dus is hiermee de eerste, het eerstgeboorterecht kwam niet bij Juda maar bij efraim (10 stammen). Het eerstgeboorterecht ging naar Rachels zonen de tweede vrouw die eigenlijk de eerste had moeten zijn Jozef en over hem heen ging het recht naar de tweede zoon Efraim.
Wat houd dit recht nu in, en waar is efraim? Toch wordt hij in de bijbel veel genoemd en dan worden de 10 stammen bedoeld (ez 37) er zijn dus bepaalde delen in de erfenis die niet verdeeld kunnen worden maar gaat naar de eerstgeborene. Deze zijn vertrokken en hebben alles meegenomen en daar is niets zichtbaars van over, meegevoerd met sirie en gaan wonen in de steden der meden (722 v.c., 250 jaar na oprichting) en zijn nooit teruggekeerd, gegaan naar een ver en verdord land c.q. dodenrijk of de dood = afscheiding van God. Deze zoon was ook dood in de ogen van de Vader en daarmee is er dus sprake van opstanding, als de zoon terugkomt is dit wat de Vader opmerkt. Zij raken hun identiteit kwijt (mengen zich onder de burgers van het land) en worden zo gerekend onder de heidenen, vervolgens op het land gestuurd om de zwijnen te hoeden en dit is het meest onreine wat een jood zich kan voorstellen. Bij de openbaring van Gods Koninkrijk zullen ook de 10 stammen terugkeren, maar dit zullen ze pas doen in uiterste nood, dus pas als ze het slechter hebben dan de zwijnen. En dan de zin ik heb gezondigd tegen de Hemel en tegen U, waarom de Hemel? Omdat hiermee de Hemel een beeld is van God zelf, hiermee wordt erkent dat de Vader God is. Ze gaan terug (hij stond op, opstanding) en de Vader ziet hem van verre komen en gaat hem tegemoet, want God zelf zal ze terugverzamelen.
De Vader zij “breng het beste kleed” = rechtvaardigmaking
geef hem een ring aan zijn hand = beeld van de eeuwigheid
schoenen aan zijn voeten = beeld van de positie de de mens inneemt, schoenen uitdoen is een beeld van sterven, je positie in deze wereld verliezen. En je schoenen aandoen die je van God krijgt is een positie krijgen in de eeuwigheid.
Slacht het beste kalf = het beste kalf is altijd voor de Heer, en het eten is een beeld van gemeenschap en gemeenschap in de bijbel is exact hetzelfde als leven (logisch) want mijn zoon was dood en is weer levend geworden – wedergeboorte – niet van heel Israël maar alleen zij die de naam des Heeren aanroepen. De tweede zoon moppert onterecht, want alles was al verdeeld, hij kon nemen wat hij wilde, het was al van hem. Hij was zich niet bewust van het feit dat hij de rijkdom al had. Kind gij zijt altijd bij mij i.p.v. zoon en zo brengt de Vader hem terug naar waar hij vandaan kwam.
Zo zie je maar dat Gods Woord levend is en iets met je doet. De typologie die je beschrijft is erg interssant en ook het bestuderen waard. Mijn artikeltje gaat lang niet zo diep, omdat het mij nu ging om wat het met me doet. Ik wil wat ik lees graag op mezelf betrekken en kijken of er iets is in mijn leven/denken dat het veranderen waard is. Wel leuk dat we aan het einde bij hetzelfde uitkomen: de Vader was zijn zoon kwijt/verloren en vindt hem terug. Romeinen 11 vers 25 - 29 25 Er is, broeders en zusters, een goddelijk geheim dat ik u niet wil onthouden, omdat ik wil voorkomen dat u op uw eigen inzicht afgaat. Slechts een deel van Israël werd onbuigzaam, en dat alleen tot het moment dat alle heidenen zijn toegetreden. 26 Dan zal heel Israël worden gered, zoals ook geschreven staat: ‘De redder zal uit Sion komen, en wentelt dan de schuld af van Jakobs nageslacht. 27 Dit is mijn verbond met hen, wanneer ik hun zonden wegneem.’ 28 Ze zijn Gods vijanden geworden opdat het evangelie aan u kon worden verkondigd, maar God blijft hen liefhebben omdat hij de aartsvaders heeft uitgekozen. 29 De genade die God schenkt neemt hij nooit terug, wanneer hij iemand roept maakt hij dat niet ongedaan.
BeantwoordenVerwijderenJe wilt wat je leest graag op jezelf betrekken. Mijn advies is dit niet te doen, betrek hetgeen je leest op Jezus Christus, daarna komt het vanzelf naar je toe omdat je een met hem bent, je deelt in zijn zegeningen en deelt in de beloften en deelt in zijn erfenis etc dit om juist te voorkomen dat je op je eigen inzichten afgaat, de bijbel is het woord en het woord is Christus en als je hemzoekt zal hij zich in jou openbaren door zijn Geest.
BeantwoordenVerwijderendit heb ik ervaren uit ervaring, hoe kom ik anders aan de typologie, de hele bijbel is een grote bron van typologie, deze wordt je geopenbaard, maar, alleen op grond van geloof.
dit geld ook voor de mensen die hij bijeen zal vergaren, wat God samenbrengt zijn ALLEEN gelovigen, alleen de mensen die de naam des Heeren aanroepen zullen behouden worden.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderengalaten 2:20 Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft. 21 Ik doe de genade Gods niet te niet; want indien de rechtvaardigheid door de wet is, zo is dan Christus tevergeefs gestorven.
BeantwoordenVerwijderenhet is zeker niet de bedoeling te zoeken naar dingen die je goed of fout zou doen, dat is zonde van de tijd, eerste instantie is het doel van je leven in Christus, Hem dienen, je leven moet gericht zijn op Hem, zoek Hem in alles wat je leest, doe alles alsof je het voor Hem doet.
je oude mens of vlees zoals paulus schrijft zondigt, maar dit maakt jou nog geen zondaar, zoek niet naar de dingen die betrekking hebben op IK maar die betrekking hebben op Hem, die ik veranderd vanzelf, Christus laat je vanzelf zien door zijn woord wat hij veranderd wilt hebben, ga niet op zoek naar de fouten of zonde in je leven of het leven van een ander Jezus Chritus kijkt hier namelijk ook niet meer naar, dit is allemaal weggedaan.
"en Zichzelven voor mij overgegeven heeft" dwz, dat het werk wat Jezus Christus nu doet is jou de weg wijzen die je voor hem moet gaan, jou de goede werken laat doen die hij voor jou heeft bereid, jou helpen ter bekwamer tijd, zich openbaart in zijn woord en jou de antwoorden geeft die jij nodig hebt, probeer het niet zelf laat Hem het doen.
en:
vergeef de mens die jouw kwaad heeft gedaan
vergeef de kerk waar je uit bent gezet of gegaan
vergeef je ouders die het mischien in jou ogen niet goed deden (hun ommekeer kwam pas in kampen)
vergeef je familie als die iets tegen je hebben
maar vergeef vooral jezelf, je had het kunnen weten
vergeef de uitvinders van alle geloofsleren kattegismessun en dordtse leerregels en andere theofielen die denken dat ze het wiel hebben uitgevonden en jou en anderen hiermee op een dwaalspoor hebben gezet, laat je reinigen door Christus en volg hem na.
ps: Hij wil wel af en toe je voeten wassen.
Wat mijn overdenkingen toch allemaal teweeg brengen.
BeantwoordenVerwijderen