Het kan ook zijn dat ik het anders moet verwoorden: er is soms wel veel geloof, maar dat verstarde en verhardde, omdat de liefde verdween. Zonder liefde wordt geloof fanatiek en dat drijft mensen uit elkaar. En zonder liefde kan God niet werken, want de liefde komt uit God. Als ik God heb leren kennen als de Schepper van alles, weet dat Hij mij liefheeft, dan geldt dat niet alleen voor mij, maar ook voor de ander. Ik moet dus leren de ander te accepteren zoals hij is en zoals hij denkt. Want waar haal ik het recht vandaan om mijn mening beter en bijbelser te vinden dan de mening van de ander. Dat is best moeilijk, want ik ben soms erg overtuigd van mijn eigen mening. Toch is het intyeressant om er achter te komen waarom de ander tot een andere mening komt.
Maar de meeste christenen vinden dat helemaal niet interessant. Als je bijvoorbeeld naar een gemeente gaat met de instelling dat de doop met water (onderdompeling) de enige ware doop is dan kun je het vergeten om er ooit lid van te kunnen worden.
Daar kom ik op een andere traditie: lid worden van een gemeente, hoe (on)bijbels is dat eigenlijk? Word je niet automatisch lid van de gemeente, het Lichaam van Christus, als je tot geloof komt? Wie durft mij dan andere voorwaarden te stellen?
In een van mijn artikelen probeer ik duidelijk te maken dat ik er achter ben gekomen dat de waterdoop voortkomt uit de Joodse traditie en dat er in de brieven van Paulus niets over wordt geleerd.
Ik wil me niet laten dopen (link) Nu is het hebben van deze mening gevaarlijk, want naar zoiets hoeft men niet te luisteren, want het wordt bij voorbaat als ketterij gezien. Ik heb dan ook nog niet meegemaakt dat er op een serieuze manier naar me geluisterd is.
Blijf je deze mening houden, dan gaat men je negeren en vernederen: jij bent er dus nog niet aan toe, ik zal voor je bidden. Misschien opent de Heer je ogen.
Is er iets ergers dan dit te moeten horen? Waarom moet ik een baptistisch ingestelde christen wel serieus nemen of een kinderdoper? Omdat ze mijn broeders en zusters zijn en lid zijn van het Lichaam van Christus. En daarom zou het fijn zijn als men mij als niet-doper ook eens serieus nam. Ook ik ben er door bijbelstudie en bidden achter gekomen dat je gedoopt wordt in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest op het moment dat je tot geloof komt. Daar komt geen water aan te pas.
En niet alleen serieus nemen, maar ook aanvaarden in Christus. Mijn visie hierop is niet beter dan die van de ander, maar zeker ook niet minder.
Misschien vind je dat ik het wiel opnieuw aan het uitvinden ben, want over theologie is immers alles al gezegd? Dan is dan maar zo.
Goedemorgen,
BeantwoordenVerwijderenOf je het wil of niet, op het moment dat je een waterloze doop voorstelt, bedrijf je theologie en ben je dogmatisch bezig. Dogma wil namelijk niet meer maar ook niet minder zeggen datgene wat je als juist voorkomt.
Enne... als in een gezin een kind geboren wordt, zullen de ouders het kind laten registreren in het gemeentehuis, zodat het kind kan genieten van alle rechten en plichten die het Nederlander-zijn met zich mee brengt. Zo eenvoudig werkt het ook als iemand opnieuw geboren wordt in het geestelijke gezin van God.
Beide zaken gaan trouwens over hetzelfde, je waterloze doop als je afkeer van het lidmaatschap van een plaatselijke gemeente. De bijbel legt namelijk de nadruk op het op aarde zichtbaar laten zijn wat er in de geestelijke werkelijkheid gebeurd. Als je wederomgeboren wordt [geestelijk] laat je dat zien in de zichtbare werkelijkheid door je te laten dopen. Als je kind van God geworden bent [geestelijk] toon je dat door je binnen de gemeente verantwoordelijk op te stellen [binnen de aangegeven grenzen van die gemeente].
Groet'n,
Beernd
In mijn artikel schrijf ik over de wens serieus genomen te worden. Als voorbeeld neem ik de doop, die in baptistische gemeenten als voorwaarde wordt gesteld om lid te worden. Lid worden is eigenlijk ook iets waarbij ik mijn vraagtekens heb, want in de bijbel kom ik dat niet tegen. Daar is het zo: iedereen die van harte gelooft dat Christus Jezus Heer is en Hem erkent als Opgestaan uit de doden, is gedoopt in Christus. Daar komt geen druppel water aan te pas. Een ieder is vrij om zich al of niet in water te laten dopen maar de bewering dat dopen een daad van gehoorzaamheid zou zijn , klopt niet en in mijn ogen een wet en niet passend in deze tijd van genade waarin geen verplichte rituelen bestaan (Kolosse 2:16).
BeantwoordenVerwijderenDaarin kunnen wij van menig verschillen en toch erkennen dat ons fundament in Christus ligt, en vandaar uit elkaar liefhebben, accepteren en voor vol aanzien. Ik heb geen minachting voor plaatselijke gemeenten, ben ook zelf lid van een van de vele plaatselijke gemeenten. Over mijn vraag of lid worden nodig is, kan ik zeker overheen stappen. Ben het zelfs niet met alle standpunten eens, maar mijn menig is niet zo belangrijk, het gaat om mijn houding naar anderen toe.
God is genadig, Hij heeft door de dood van Christus de wereld met Zichzelf verzoend, Hij houdt van mij, Hij houdt van jou. Mijn artikeltje heeft zeker niet de bedoeling de ander te overtuigen van "mijn grote gelijk", maar meer te laten zien hoe pijnlijk het is om buitengesloten te worden, omdat je over 1 punt zo anders denkt. Dat zou niet nodig moeten zijn: Ik stel belang in de visie van de ander en hoop dat de ander belangstelt in de mijne. Dan zou het wel eens kunnen zijn dat we dichter bij elkaar staan dan je denkt.
Hoi Els,
BeantwoordenVerwijderenIk heb gereageerd via'mijn 'artikelen' http://burnd7.blogspot.com/2011/05/wielen-uitvinden.html.
Groet'n,
Beernd
Heb nog een reactie toegevoegd op mijn blog.
BeantwoordenVerwijderenGroet'n
Beernd
http://burnd7.blogspot.com/2011/05/wielen-uitvinden.html
BeantwoordenVerwijderenIk merk dat je je zorgen maakt om mijn heftige manier van schrijven en reageren. Ik kan je zeggen dat dat niet nodig is. Ook ik heb Gods liefde en trouw ervaren door alles heen. En waar mensen deuren dichtgooien, opent God vensters en laat Zijn trouw zien. Natuurlijk blijft het een gevoelige plek, vooral als je het nog eens meemaakt of ziet dat anderen het meemaken. Mijn manier van schrijven kan wel fel zijn, maar zo heeft iedereen zijn manier van communiceren.
Hoi,
BeantwoordenVerwijderenJe schrijft: Je wilt als niet-doper serieus genomen worden. En dat is terecht. Daarna volgt je argumentatie. Fijn, denk ik, nu kan ik verder. Ik zou mijn argumenten verder willen uitdiepen en er op ingaan. Maar het tweede gedeelte komt me wat vreemd over. Ook al schrijf je in de wij-vorm, het lijkt er toch op dat je zegt, dat ik met mijn visie eigenwijs en eigenzinnig met Gods woord omga, dat ik mijn eigen weg ga en nieuwe wielen uitvind. Ik weet niet goed waarom je dit schrijft en ik weet niet goed hoe ik erop moet reageren. Op deze manier is me al vaker gezegd dat mijn visie fout en vooral tegen Gods wil was. Dan is het voor mij niet te doen om verder te gaan.