Wie heeft het laatste woord?

Dat geruzie met de Turkse regering ligt toch als een natte deken over me heen. Het is vooral dat verschil in denken. De ene vult het woord democratie heel anders in dan de ander. Onder gelovigen moet dit zeer herkenbaar zijn: neem bv de kernwoorden als bekering, geloof, verloren gaan, behouden zijn, uitverkiezing. Woorden door de een heel anders ingevuld dan door de ander. Maar de gevolgen zijn hetzelfde: wrijving, minachting, zin doordrijven, uitzetting en negeren.

Waar komt dit vandaan? Ik denk dat het ten diepste gaat over hoe je in het leven staat. Van waaaruit beoordeel je de houding en levensvisie van de ander. Vanuit liefde of vanuit angst. 

Nu ga ik me niet op het politieke vlak begeven, maar voor mij was zowel de aktie van Turkije als van Nederland zeer herkenbaar. Die angst voor elkaar, dat onbegrip en het laatste woord willen hebben in deze kwestie. Zo doen mensen dat, ik heb mezelf er ook wel schuldig aan gemaakt.

Toch geloof ik dat het meer oplevert als je elkaar vanuit liefde benadert, zeker in de kerken en onder gelovigen. 

Uiteindelijk bepaalt God de geschiedenis van de wereld, zelfs van ieder mens.

Psalm 33:10 - 17

10De Here verbreekt de raad der volken,

Hij verijdelt de gedachten der natiën;

11de raad des Heren houdt eeuwig stand,

de gedachten zijns harten van geslacht tot geslacht.

12Welzalig het volk, welks God de Here is,

de natie, die Hij Zich ten erfdeel koos.

13De Here schouwt uit de hemel,

Hij slaat alle mensenkinderen gade;

14uit zijn woonplaats ziet Hij

naar alle bewoners der aarde,

15Hij, die hun aller harten vormt,

die al hun werken doorgrondt.

16Geen koning wordt behouden door een machtig leger,

geen held wordt gered door geweldige kracht;

17het paard faalt ter overwinning,

en doet niet ontkomen door zijn geweldige sterkte. 

Psalm 33