Liefde of angst

Tijdens mijn opleiding psychosociaal therapeut heb ik geleerd dat alle beslissingen genomen worden uit angst of uit liefde. Daar heb ik heel lang over moeten nadenken, want als dit zo is dan zie je al snel dat je dat zelf ook doet. En de genomen beslissingen uit liefde zijn in vrijheid genomen en kunnen rustig genomen worden of bijgesteld worden. Maar de beslissingen die uit angst genomen zijn, moeten vastgehouden worden, gecontroleerd worden en beheersbaar zijn. Ze zijn dan ook moeilijk te veranderen of los te laten.


In het boek Huizen die de wereld veranderen van Wolfgang Simson staat het volgende: De wens om controle uit te oefenen, vloeit voort uit een gebrek aan vertrouwen of gewoon uit angst. In plaats van zich te richten op gezonde relaties in een organisch verband, hield de kerk zich bezig met het ontwikkelen van veilige rituelen, correcte geloofsformules en goedgekeurde liturgieën.
Daar heb je weer hetzelfde; er wordt van alles geregeld en georganiseerd, zaken die gebaseerd zijn op angst en niet op liefde, vertrouwen of geloof. Niet vertrouwen op God, maar toch zekerheid willen. En dus moeten allerlei  wetten en regels in het leven worden geroepen om die zekerheid te krijgen. Er moet een sluitend systeem gemaakt worden om controle te hebben.
Zodra dit systeem gaat werken gebeurt er tegelijkertijd iets anders: de macht komt handen van een elite-groepje en de mensen voelen zich bedreigd, gemanipuleerd of vallen in apatisch gedrag of men loopt braaf achter de leider aan. Denkend Gods wil te doen.
Het wordt een leven vol moeten en niet mogen. Op de (gereformeerd vrijgemaakte) basisschool heb ik vroeger zelfs geleerd dat alle kerken van de weg af dwaalden en alleen de vrijgemaakte kerk tot behoud leidde. Toen ik aan de leerkracht vroeg of er in de hele wereld wel vrijgemaakte kerken waren, bleek deze kerk alleen in Nederland te bestaan. En nog enkele in Amerika, vanwege emigratie van deze kerkleden. De leerkracht werd boos op mijn volgende vraag: Dus de hele wereld gaat verloren?


Deze vraag achtervolgde me lange tijd totdat ik er achter kwam dat het om God ging, Zijn liefde voor de mens: Johannes 3: 17 Want God heeft zijn Zoon niet in de wereld gezonden, opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden worde. Zo ziet God zelf mij en jou. Hij weet inderdaad alles van me, maar veroordeelt me niet. Hij redt me. Hij ziet me volmaakt dankzij het werk van Christus. Hij zegt: ‘NIET SCHULDIG!’. Dat is nou God zelf.

Dan gaat die godsdienst aan de kant en ga ik vertrouwen  op Wie Hij is en wat Hij doet. Dat is geloven in God zelf. Dan ga ik Zijn liefde zien en verdwijnt de angst, geen moeten meer, geen dingen die niet meer mogen, gewoon complete vrijheid. In die liefde kan ik beslissingen nemen, wetende dat God zowel het willen als het werken in mij werkt. (Filippenzen 2 vers 13) Dan hoef ik geen controle te hebben over allerlei delen van mijn leven die onbeheersbaar lijken. 




Klik hier voor meer

Ontvrienden

Sinds ik op Facebook zit (?) heb ik vrienden toegevoegd. Vrienden die ik ken en veel contact mee heb, maar ook vrienden die ik helemaal niet ken. Ik heb dan op de Facebooksite van anderen iets leuks gelezen van die persoon of een aantal leuke reacties gezien. En dacht: dat is een interessant persoon. Ook heb ik al veel familieleden omtdekt die ik al jaren niet meer gezien heb. Dat heeft even wat voeten in de aarde gehad, want ik had ineens zo'n 10 familieleden een vriendschapsverzoek toegestuurd. En dat schijnt voor Facebook niet te kunnen. Ik kreeg de waarschuwing dat ik geen mensen mocht toevoegen die ik niet kende. De oplossing was natuurlijk om er elke dag eentje toe te voegen. 

Ook kun je ontvriend worden en zelf ontvrienden. Je kunt zelfs een persoon blokkeren, zodat het voor de ander lijkt alsof je geen Facebooksite hebt. 

Voor veel tieners is het ontvrienden bijna het einde van de wereld, van hun wereld. 

Ik moest denken aan Jezus en het feit dat Hij de discipelen zijn vrienden noemde. Om bij het Facebookwoord te blijven: Jezus werd regelmatig ontvriend. Er waren heel wat mensen die Hem voorgoed uit hun leven wilde hebben, die Hem het liefst wilden blokkeren. 

De bijbel zegt dat ieder mens vijandig was tegenover God en daardoor ook tegenover Zijn zoon Jezus. De mensen dachten Hem volledig te kunnen blokkeren, waardoor Hij uit hun leven zou verdwijnen. Maar God liet Jezus opstaan uit de dood, waardoor ieder mens met hem verzoend is. God rekent de mens de dood van Zijn zoon niet aan, maar verzoent de wereld met Zich:  Het is God die door Christus de wereld met zich heeft verzoend: hij heeft de wereld haar overtredingen niet aangerekend. (2 Korinthe 5 vers 19)

God zoekt je tot Hij je gevonden heeft, Hij heeft je al toegevoegd en zal niemand ontvrienden. 

Met wie ga je om?

 2 Maar zowel de farizeeën als de schriftgeleerden zeiden morrend tegen elkaar: ‘Die man ontvangt zondaars en eet met hen. (Lukas 15)
Dit zegt de Joodse gelovige elite al mopperend tegen elkaar als ze zien dat Jezus omgaat met zondaars en in hun ogen slechte mensen. Dit vers viel me erg op, want ik herken het gemopper in christenen, maar ook in mezelf. Nog steeds denk ik wel eens van anderen: Als je zegt dat je christen bent, zou je dat niet moeten doen of zou je niet met zulke mensen zo intiem om moeten gaan. 
Maar Gods liefde gaat uit naar de mensen die Hem nog niet kennen en verloren rondlopen in deze wereld. Gods genade laat me zien hoe Hij met ontferming bewogen is en Zijn hart naar mensen uitgaat die Hem nog niet kennen. Zou God Zijn werk in mij kunnen doen als ik me terugtrek in een religieuze wereld? Wie ziet Zijn werk dan? En Zijn liefde?