Mijn naam is Els . Ik ben ruim 63 jaar geleden geboren in Sprang Capelle. Ik ben de oudste van 7 kinderen. Mijn ouders waren destijds lid van de gereformeerde kerk vrijgemaakt. Mijn vader bestudeerde graag de bijbel en was al snel in conflict met de leer van de kerk. Dat heeft er toe geleid dat ik verschillende keren heb meegemaakt dat we van kerk gingen wisselen. Maar in geen enkele kerk is er een open debat en zijn de leerstellingen belangrijker dan de bijbel. Iets wat ik later ook steeds weer tegenkwam in onze kerkelijke zoektocht.
In 1976 ontmoette ik Wim in een tienerkamp in Putten. In 1979 zijn we getrouwd en in de loop der jaren hebben we 5 kinderen gekregen, 4 jongens en 1 meisje. We hebben 3 kleinzoons.
30 jaar geleden besloten we pleegouder te worden, en dat zijn we nog steeds. Ik vind het heerlijk om kinderen met problemen weer vertrouwen te geven en op de rails te krijgen, zodat ze het leven aankunnen.
Hoe kwam ik tot het goede bericht? Omdat ik toen nog overtuigd was van het idee dat je je hoorde aan te sluiten bij een (plaatselijke) gemeente, gingen we naar een Evangelische Gemeente. Daar werden we buitengesloten, omdat we ons niet lieten dopen. Was ons al eens eerder overkomen. (Ja dat spreekwoord met die ezel en die steen) Ik googelde: de waterdoop is niet nodig en kwam uit op Goedbericht.nl. Daar heb ik bijna alle artikelen gelezen. Bijna, want alverzoening is een wel een beetje een dwaalleer, dacht ik. Maar daar moet je tegen kunnen, ook als je het toch leest. Binnen een paar teksten over allen, Romeinen 5, was ik om. Er ging een wereld voor me open, of eigenlijk een hemel. Ineens las ik teksten die ik nog nooit eerder had gezien. Het is toch bijzonder hoe God je ogen kan openen. Ik ben er nog steeds heel erg blij om. Zelfs de dagelijkse dingen ga je anders zien. Veel van mijn aangeleerde dogma"s heb ik losgelaten. Ik ben nog steeds kritisch op dogma"s en leerstellingen. Ik moet echt overtuigd zijn, anders blijf ik doorvragen.
Het afgelopen jaar vond ik superzwaar en ik ben blij te weten dat God alles in Zijn hand heeft en dat er niets voor niets gebeurt. Ondanks dat te weten, merk ik dat ik er een beetje aan onderdoor ga, emotioneel is het zwaar, zeker als je ziet dat je in een fuik terecht komt en je er zomaar niet uit kunt.
Mijn wens voor het komende jaar is dat er rust komt in deze bizarre situatie en mocht dat niet zo zijn dat ik de kracht krijg om door te gaan. Dit wens ik ook voor iedereen die dit leest.
Groot is Uw trouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten