Want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in geest en in waarheid.’(Johannes 4 vers 24)
De meeste religieuze genootschappen en kerken hebben vastgestelde ceremoniën of sacramenten die men nodig vindt en onderhoudt. De katholieke kerk heeft er 7:
** doop
** zalving (oliesel)
** priesterwijding
** vormsel
** eucharistie
** biecht
** huwelijk
De overige kerken kennen er 2: doop en avondmaal.
De bijbel kent het woord sacrament niet. Het is juridisch woord en betekent zoveel als: plechtige belofte of wettige eed. In de Latijnse vertaling van de bijbel (de Vulgata) wordt dit woord gebruikt voor het Griekse woord musterion. De betekenis in het Nieuwe testament is meestal een beperkte betekenis: geheimenis. Een geheimenis is iets wat pas gekend en uitsluitend gekend is door openbaring. (Efeze 1 vers 9, Efeze 3 vers 3 en Kolossenzen 1 vers 27)
Zo lijkt het er op dat men er tegenwoordig ook op die manier naar kijkt: een mysterieus middel waardoor God aan gelovigen genade geeft op een manier die niet begrepen wordt door "zij die buiten staan", maar alleen door het geloof van de gelovige.
De traditie gebruikt dit woord voor de ceremonieën als doop en avondmaal en worden zelfs als noodzakelijk beschouwd voor het deelhebben aan de genade van God.
Maar is dit wel zo?
Heeft God uiterlijkheden en ceremonieën gegeven die genade(ervaringen) geven?
De belangrijkste tekst die duidelijk laat zien wat geloven is, is Johannes 4 vers 24: want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in geest en in waarheid.’
Je bent je bewust door Hem gekend te zijn en erkent dat Hij waarheid is. Als ik me tot God richt dan is mijn verstand en geest er bij en zijn er geen andere dingen noodzakelijk. Ook geen zichtbare symbolen of bepaalde ceremonieën.
